HMS Hood

De Mighty Hood heette het in de volksmond. Aan het in die tijd grootste oorlogsschip ter wereld – de trots van de Royal Navy en vele Britten – kwam al vroeg een roemloos en verschrikkelijk einde.

De Hood, al gebouwd in 1916, maakte vanaf juli 1936 deel uit van de Mediterranean Fleet. Vanaf juni 1939 behoorde de Hood tot de slagvloot van de Home Fleet in Scapa Flow, het gedeelte van de Navy dat rond de Britse eilanden opereerde. Toen later dat jaar de oorlog uitbrak patrouilleerde ze vooral in de omgeving van IJsland en de Faeröer-eilanden om konvooien te beschermen en Duitse hulpkruisers te onderscheppen. In september 1939 werd de Hood geraakt door een vliegtuigbom van 250 kg die weinig averij veroorzaakte. Als vlaggenschip van Force H nam de Hood in juli 1940 deel aan Operation Catapult, waarbij de Franse vloot werd uitgeschakeld. In augustus werd de Hood weer ingedeeld bij de slagvloot en hervatte hij de patrouilles tegen de Duitse hulpkruisers. Van 13 januari tot 18 maart 1941 vond een modernisering plaats in Rosyth. Zelfs daarna verkeerde het schip in slechte staat. De dreiging van de grote Duitse oorlogsschepen was zo ernstig dat een langer werfonderhoud was uitgesloten, mede omdat de slagschepen van de King George V-klasse nog niet allemaal operationeel waren.

Toen de Bismarck in mei van dat jaar uitvoer, vertrok de Hood onder commando van admiraal Holland. Samen met de nieuwe Prince of Wales moest het schip voorkomen dat de Duitse schepen uitbraken naar de Atlantische Oceaan en geallieerde konvooien konden aanvallen.

Slag in de Straat van Denemarken

De Slag in de Straat van Denemarken op 24 mei 1941 zou voor de Hood fataal aflopen. De Hood viel eerst de Prinz Eugen aan in plaats van de Bismarck. Toen de Duitse schepen de positie van de Hood ontdekten, werd het schip getroffen door een 8 inch (204 mm) granaat van de Prinz Eugen die op het sloependek explodeerde. Dit had tot gevolg dat de 4 inch (102 mm) munitie vlam vatten. Dit veroorzaakte een brand die de slagkruiser fataal zou worden. 

Kort daarna verlegde de Prinz Eugen het vuur naar de Prince of Wales. Dit gebeurde op bevel van een vlaggenseinbericht van de Bismarck. Om ongeveer 6.00 uur, juist toen de Hood aan het draaien was om al zijn kanonnen in stelling te brengen, ontstond er nabij de hoofdmast een steekvlam, die direct werd gevolgd door een enorme explosie en het schip in tweeën brak. Het achterschip zonk snel, en het voorschip zonk rechtstandig. Van de 1418 bemanningsleden overleefden er slechts drie, die twee uur later werden gered door de torpedobootjager HMS Electra. De scheepsbel van de Hood werd in 2015 weer boven water gehaald.

Het dramatische verlies van het symbool van de Britse macht op zee was voor veel Britten een grote schok. Daarna werd alles op alles gezet om de Bismarck en de Prinz Eugen uit te schakelen. De Prinz Eugen ontsnapte, maar de Bismarck werd al op 27 mei 1941 tot zinken gebracht.