Warspite en Valiant

De Warspite en de Valiant waren stokoude schepen. Ze stamden van vóór de Eerste Wereldoorlog.

Het ontwerp van de schepen van de Britse Queen Elizabeth-klasse was zelfs al gereed toen Winston Churchill aantrad als minister van Marine, en dat was in oktober 1911. Er werden vijf van deze schepen gebouwd. Het waren super-dreadnoughts, een voorloper van het slagschip. Het waren forse schepen van 33 duizend ton en bijna 200 meter lang. Er voeren 950 tot 1250 man op. Ze waren behoorlijk zwaar bewapend, met acht kanonnen van 15 inch (381 mm). Met stoomturbines van 56 duizend pk haalden ze 24 knopen. Toen ze van stapel liepen, waren ze het neusje van de zalm op het gebied van marineschepen.

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog bleken ze behoorlijk verouderd te zijn. Ze konden niet op tegen de snellere kruisers en slagschepen die er inmiddels waren bijgekomen en hun bepantsering bleek niet opgewassen te zijn tegen torpedo’s. Niettemin vochten ze hun partijtje nog mee.

De Warspite speelde een rol bij de landing op Normandië op D-Day en bij de Slag om de Schelde in oktober 1944. Het geallieerde bombardement van Walcheren werd mede door de Warspite verricht. Ze was met veertien onderscheidingen het meest gedecoreerde Britse marineschip ooit. Bizar genoeg verging de Warspite in slecht weer op haar laatste tocht, op 19 april 1947 op weg naar de sloper.