Lincoln, Engeland, maandag 19 juni 1944 19-06-1944
Dagje Lincoln
Maandag 19 juni 1944 Vanochtend bij het ontbijt ontving ik een brief van de maatschappij met de mededeling om op woensdag 28 juni weer in dienst te komen. Om half negen kwam George Fish, waar we zondag 11 juni voor supper waren, Marie en mij met zijn auto afhalen. Hij is accountant en hij ging een ronde maken om de contracten van de aannemers van vliegvelden te controleren. Hij bracht ons naar Lincoln, via Sheaford. Rond Lincoln zelf zijn veel vliegvelden waar viermotorige bommenwerpers klaar stonden. Dat was aardig van George dat hij er aan dacht om om ons mee te laten rijden.
Om een uur of tien kwamen we in Lincoln aan en wandelden Marie en ik de stad in. Het was kil weer met overdekte lucht. Bij de Midlands Bank gaven we twee pond tomaten af voor Margaret Green die daar werkt. Daarna hebben we de schilderijen bekeken in de Usher Gallery, een soort museum. Bij Books lunchten we. Ik had bruine soep, roastbeef met Yorkshirepudding, mashed potatoes en kool. Melkpudding en koffie toe. Het was best goed. Marie eet overigens geen vlees. Vervolgens zijn we de heuvel, die heel steil is, op gewandeld. Hier zagen we het oudste huis in Europa van Aaron de Jood. Daarna naar het Kasteel dat onder andere een oude, niet meer in gebruik zijnde, gevangenis heeft. Bezoekers hadden op veel deuren van de cellen Hitler en Goering geschreven. Er was ook een kapel in die gevangenis.
Toen naar de beroemde kathedraal, de Lincoln Minster. Toevallig zagen we de bisschop, in zijn gewaad en met staf in de hand, de geloofsbelijdenis afnemen van een afdeling soldaten. Ook zagen we er de afbeelding van de bekende Imp, een duiveltje. Vóór de oorlog werden er veel imps van koper verkocht. We zijn de toren opgeklommen, 339 treden via een stenen wenteltrap. Je hebt daarboven een prachtig uitzicht. Onderweg naar boven werd het juist twee uur en stonden we vlak bij de zware klokken die toen werden geluid.
Van drie tot vier uur ’s middags hebben we achter de kathedraal, die boven op een heuvel staat, op een grasveld op een bank gezeten bij het standbeeld van de dichter Tennyson. Het was toen mooi, zonnig, weer. Er hangt in die oude kerken altijd een duffe, vochtige lucht. Om vier uur zouden we naar de Eastgate Court gaan voor thee, maar de zaak bleek op maandag gesloten. Dus wij weer naar Boots. Daar was de thee ook goed: gebakken witte bonen en chips, dat zijn in olie gebakken aardappelsnippers.
Er is veel luchtmachtpersoneel in de stad, onder meer uit Australië. Die Australiërs hebben een donkerder blauw uniform dan de Royal Air Force. Na de thee hebben we nog een paar boodschappen gedaan en en zijn toen naar het station van de London North Eastern Railroad - LNER - gegaan. Om half zes vertrok de trein en we waren, na een welbestede, gezellige dag, om ongeveer zeven uur ’s avonds terug in Spalding. We zagen, toen we vanochtend met de auto naar Lincoln reden, nog Italiaanse krijgsgevangenen aan de wegen werken. Ze legden nieuwe elektrische kabels in de grond.
Oorlogsnieuws De Russen hebben de Finse Mannerheimlinie doorbroken en bedreigen Viborg. Die vliegtuigen zonder piloot worden niet draadloos bestuurd. Het zijn eigenlijk vliegende bommen van duizend kilogram per stuk. De automatische stuurinrichting wordt op een bepaalde koers ingesteld, waarna de bommen van een soort helling worden afgeschoten. De bom wordt door een schroefloos vliegtuig gedragen en kan een snelheid van ongeveer driehonderd mijl per uur bereiken. Eenmaal gelanceerd kan niemand verder nog wat aan de besturing van de bom doen. Het heeft dus niet veel militaire waarde. Minister Churchill heeft gezegd dat deze zomer de overwinning kan - dus niet zal - brengen.
Maandag 19 Juni ’44. Vanochtend bij ’t ontbijt een brief van de maatschappij, om Woensdag 28 Juni weer in dienst te komen. Te half 9 kwam George Fish (waar wij Zondag 11 Juni te supper waren) ons, d.w.z. Marie en mij, met zijn auto afhalen (hij gaat n.l. het land rond om de contracten van de aannemers van vliegvelden enz, te 1404 controleeren [1] en bracht ons naar Lincoln, via Sheaford. Rond Lincoln zelf zijn veel vliegvelden, waar de 4-motorige bommenwerpers klaar stonden. (Het was aardig van George dat hij aan ons dacht om mee te rijden).
In Lincoln aangekomen, te ± 10 uur, wandelden Marie en ik de stad in, het was toen kil weer met overdekte lucht. Bij de Midlands Bank gaven wij 2 pond tomaten af voor Margaret Green die daar werkte. Daarna de schilderijen enz. bekeken in de “Usher Gallery” (een soort museum). Toen naar “Books” alwaar geluncht. (ik had bruine soep; roastbeef met Yorkshire-pudding, “mashed” potatoes en kool; melkpudding en koffie; het was vrij goed; Marie eet geen vleesch). Vervolgens de “heuvel” op gewandeld, die zeer steil is; zagen hier o.a. “het 1405 oudste huis in Europa” van Aaron de Jood. Daarna het “Kasteel” bekeken, zagen hier o.a. de oude niet meer gebruikte gevangenis; bezoekers hadden op vele deuren van cellen de woorden Hitler, Goering enz. geschreven! Er was ook een kapel in die gevangenis.
Toen naar de beroemde Kathedraal (heet hier: Lincoln Minster); zagen hier toevallig de Bisschop in zijn gewaad met staf in de hand, de geloofsbelijdenis afnemen van een afdeeling soldaten); ook zagen wij daar in de Kathedraal de bekende “Imp” (een duiveltje) afgebeeld; er werden veel “imps” van koper enz. verkocht vóór de oorlog. We zijn de toren opgeklommen, 339 treden, een steenen wenteltrap; je hebt 1406 daarboven een prachtig uitzicht; onderweg naar boven was het juist 2 uur, en stonden wij vlak bij de zware klokken toen er geluid werd.
Daarna van 3 tot 4 uur n.m. achter de Kathedraal op een bank gezeten bij het standbeeld van de dichter Tennyson, in een grasveld, het was toen mooi zonnig weer.- Er heerscht in die oude kerken altijd een duffe vochtige lucht.- Toen zouden wij om 4 uur naar de “Eastgate Court” gaan voor thee, doch dit bleek Maandags gesloten, waarna wij weer naar “Boots” gingen voor “thee”, die ook goed was, o.a. gebakken witte boonen en “chips”, dat zijn in olie gebakken aardappelen-snippers.- De Kathedraal staat boven op een heuvel.-
Er is veel vliegpersoneel in de stad, o.a. uit Australië, deze Australiërs 1407 hebben een donkerder blauwe uniform dan de “Royal Air Force”.- Na de thee nog eenige boodschappen gedaan, en toen naar het L.N.E.R.[2] station, te half 6 ging de trein, en waren om ± 7 uur terug te Spalding na een welbestede gezellige dag. Wij zagen o.a. nog Italiaansche krijgsgevangenen aan de wegen werken om nieuwe electrische kabels in de grond te leggen, toen wij met de auto vanochtend naar Lincoln reden.
--- Oorlogsnieuws: de Russen hebben de 3e Finsche verdedigingslinie, de eigenlijke Mannerheim-linie, doorbroken, en bedreigen Viborg. (bldz. 1400).- Die vliegtuigen zonder bestuurder (bldz. 1398) zijn eigenlijk “vliegende bommen” van 1000 KG; ze worden door een schroefloos vliegtuig gedragen ± 300 mijl per uur, en worden van een soort helling afgeschoten, een automatische stuurinrichting wordt op een bepaalde koers gesteld, en dan is de “vliegende bom” verder aan zich zelf overgelaten, niemand kan er meer wat aan doen. Het heeft dus niet veel militaire waarde. Ze worden niet draadloos bestuurd. Minister Churchill heeft gezegd dat deze zomer de overwinning kàn (dus niet: zàl) brengen. ---
[1] Hij is accountant.
[2] = London North Eastern Railroad.
