Cape Cod, VS, maandag 29 juni 1942 29-06-1942
De Nantucket Shoals
Maandag 29 juni 1942 Vroeg op en weer naar boord. Hilda wuifde mij nog goedendag vanuit de deur. Weer een heleboel drukte natuurlijk; het dek vol met legerauto’s, zakken post geladen, allerlei paperassen invullen. Eindelijk om 20 uur vertrek. Ik had Hilda nog een afscheidsbrief gestuurd.
Dinsdag 30 juni 1942 Ankerden om 11 uur bij de zuidelijke ingang van het Cape Cod-kanaal, wachtend op het konvooi. Er lagen al dertig schepen ten anker.
Oorlogsnieuws De oorlog gaat slecht de laatste week: de Duitsers zitten al ver in Egypte, Tobroek is gevallen en 25 duizend Engelsen zijn krijgsgevangen gemaakt.
Woensdag 1 juli 1942 Vandaag een rustige dag, voor anker liggend. Mijn reparatie en aanvraag ingeschreven, dekwerkzaamheden gecontroleerd. Mijn goed gewassen en gestreken. En veel overpeinzingen. Ja, wat een sombere overpeinzingen. Je verlangt zo erg naar huiselijk leven, wat je nu al jaren ontbeert, en nu lig je hier te wachten om weer in konvooi te gaan. Hoe lang nog? De oorlog gaat zo slecht! Was het maar afgelopen. Als we het einde nog maar mogen meemaken. Alles waar je vroeger voor gewerkt en geleefd hebt, is weg.
Donderdag 2 juli 1942 Vandaag nog geen orders om te varen. Vanmiddag en vannacht regen. Ik heb alvast veel schrijfwerk gedaan, een inventarislijst gemaakt met het oog op de overname van het schip door het Nederlandse gouvernement. Het Cape Cod-kanaal schijnt versperd te zijn door een gezonken schip, geladen met achtduizend ton kolen.
Vrijdag 3 juli 1942 Het had de gehele nacht hard geregend. Om halfzes vanochtend kwamen ze met orders dat we om acht 8 uur moesten varen. De Van de Velde, waar Tjerk Visser als kapitein op is, lag hier ook. Hij was mijn oude kapitein van de Salland en is gelijk met mij daarvan afgegaan. Om 8.25 uur gingen wij anker op en stoomden met een konvooi van veertien schepen om de zuid en daarna om de zuidoost langs de Nantucket shoals naar buiten want het Cape Cod-kanaal was versperd.
Er zijn nog twee bekenden bij, de Myrmidon en de John A. Brown. Het weer knapte al spoedig op. De vaart van het konvooi werd 11 mijl; een mooie vaart. We hadden twee jagers bij ons, een Brit en een Noor. En verder af en toe vliegtuigen. Op een niet zo grote afstand van ons werd een U boot-aanval gemeld. Dit is een heel gevaarlijk gedeelte met veel duikboten.
Maandag 29 juni 1942. Vroeg op en weer naar boord, Hilda wuifde mij nog goede dag, vanuit de deur. Per subway en per taxi naar boord, alwaar ik te half 9 ongeveer was. Weer een heleboel drukte natuurlijk, het dek vol met legerauto’s, zakken post geladen, allerlei paperassen invullen, enz. Eindelijk te 20u vertrek. Ik had nog een afscheidsbrief naar Hilda gestuurd.
Dinsdag 30 Juni 1942. Ankerden te 11u v.m. bij de Ze ingang van het Cape Cod Kanaal [1], wachtend op convooi; er lagen al ± 30 schepen ten anker. 437 De oorlog gaat slecht de laatste week: de Duitschers zitten al ver in Egypte; Tobruk is gevallen, 25000 Engelschen krijgsgevangenen.-
Ik heb bij Hilda nog een luchtbrief ontvangen van Spalding, die ik daar heen had laten sturen.-
Woensdag 1 Juli 1942. Vandaag is een rustige dag, ten anker liggend. Mijn reparatie en aanvraag ingeschreven, de dekwerkzaamheden gecontroleerd. En veel overpeinzingen. Mijn goed gewasschen en gestreken.-
Ja, wat een sombere overpeinzingen. Je verlangt zoo erg naar huiselijk leven, wat je nu al jaren ontbeert, en nu lig je hier te wachten om weer in convooi de oorlog in te gaan. En hoe lang nog? De oorlog gaat zoo slecht! Was het maar afgeloopen. Als wij het einde nog maar mogen meemaken. En alles waar je vroeger voor gewerkt en geleefd hebt is weg.-
Vanochtend vertrok er een convooi.-
438 Donderdag 2 Juli 1942. Vandaag nog geen orders om te varen. [2] Vanmiddag en vannacht regen. Heb alvast veel schrijfwerk gedaan, o.a. inventarislijst gemaakt m.h.o. op de overname van het schip op 24 Juni ’42 door het Nederlandsche gouvernement.
Het Cape Cod Kanaal schijnt versperd te zijn door een gezonken schip, geladen met 8000 ton kolen.
Vrijdag 3 Juli 1942. Het had de geheele nacht hard geregend, en om half 6 vanochtend kwamen ze met orders dat wij ± 8 uur moesten varen. Ik liep deze dagen dat wij ten anker lagen, geen ankerwacht mee en had dus een mooie gelegnheid voor schrijfwerk; de 2e, beide 3es en de leerling verdeelden de ankerwacht. De “Van de Velde” lag hier ook, waar Tjerk Visser als kapitein op is; hij was mijn oude kapitein 439 van de “Salland”, en is gelijk met mij daarvan afgegaan in Maart 1942 (zie bl. 1681 en 1506).-
Te 8u25m gingen wij anker op en stoomden met een convooi van 14 schepen om de Zuid, en daarna om de Zuidoost [3] langs de “Nantucket shoals” naar buiten, want het Cape Cod kanaal was versperd. Wij waren nr. 23; er waren nog 2 bekenden bij nl. de “Myrmidon” en de “John A. Brown” (nrs. 13 en 32) zie bld. 327 en 384, 385; deze “Myrmidon” is veel bij ons. Het weer knapte al spoedig op met heldere zonneschijn; de vaart van het convooi werd 11 mijl, een mooie vaart; wij hadden 2 jagers bij ons, nl. een Brit en een Noor. En verder af en toe vliegtuigen bij ons. [4] Op niet zoo groote afstand werd een U boot-aanval gemeld, dit is een heel gevaarlijk gedeelte hier, met 440 veel duikbooten. Wij waren het eenige Hollandsche schip; er waren veel Amerikanen, o.a. de Commodore (nr. 11), deze gingen zeker vanuit Halifax naar Rusland.
Vorige Vrijdag stond ik er beter voor, (bl. 432), Hilda gaat morgen weer naar Margie’s kamp om het zoontje van mevrouw Bootsman weg te brengen samen met mevr. Bootsman zelf.-
[1] In Buzzards Baai, nabij Wood Hole.
[2] De “Eemland” is er ook steeds nog niet; hij was al vóór ons gereed met laden in New York, doch moest op bemanning wachten omdat er een gedeelte der Chineese bemanning weggeloopen was; en daarna zou hij nog kruit moeten laden, verderop in de baai.-
[3] Wij zagen in de verte nog eentegemoetkomend convooi; dit is de eerste keer dat de schepen van New York naar Halifax geconvoyeerd worden; vroeger gingen ze steeds op eigen gelegenheid, net als wij vorige reis nog.-
[4] En later nog een “blimp” (luchtschip van U.S. Navy).
